نت های آشفته
باور کن از تلاطم امواج آشفتگی خسته ام ...
|
امشب شب بلندیه ...خیلی بلند ! مترسکـــــ میدونه که امشب اجرای سنگینی داره ... بوی سکوت و تنهایـــــی همه جای اتاقش رو گرفته بود . تو اون اتاق بوخووری میشد آدم... بوخووری که بشی داغ میکنی و گر میگیری ... اونقدر دلت آتیش میگیره که نمیتونی و نمیدونی خودتو باچی ارضـــــا کنی ! مترسکـــــ مث همیشه روی مبل تک نفره کنار پنجره نشسته بود و همینجوری که به فنجون لاتـــــه تو دستش نگاه میکرد کام های عجیبی از سیگـــــارش می گرفت . فقط به فکر اجراش بود که داشت کم کم شروع میشد ! خودکار ... دفترچه یادداشت ... فندک یادگاریش ... و بسته سیگارش مث همیشه روی تاقچه کنارش بود . صدای زنگ سکوت رو شکست . یه غریبـــــه با یه چهره ی آشنا از چارچوب در اومد داخل اتاقش ؛ نگاهی به اطرافش انداخت و مستقیم اومد طرف مترسکـــــ . یه مبل تک نفره دیگه رو بلند کرد و گذاشت روبروش کنار پنجره ای که نشسته بود . تو همون حالی که خم شد بشینه نخی از سیگار رو تاقچه برداشت و مترسکـــــ فندکو واسش زد ... مترسکـــــ با آتیش کردن فندکش اجـــــراش رو شروع کرده بود ! غریبه شروع کرد به حرف زدن از روزگارش و دردودل کردن ... مترسکـــــ هم زل زده بود رو لبهاش و با دقت به صدای غریبه گوش میکرد . درست بعد گرفتن کام آخرش ؛ حرف هاش هم تموم شده بود ! بعدش بدون اینکه مبل رو بذاره سرجاش با فیلتر بین انگشت هاش از خونه زد بیرون . خیلی وقت نگذشته بود که غریبه ی دیگه ای سکوت رو شکست و نت آهنگ نفر قبلی رو تکرار کرد . تو چند ساعتی که تا نیمه شب مونده بود ، مترسکـــــ دردودل غریبه های زیادی رو شنید . واسه اونایی که اون شبـــــ هنوز نیومده بودن مقداری منتظر موند ... ولی انگار اونی که رفت آخرین نفر اجراش بود . بعدش دستاشو پشت گردن قفل کردو سینش رو داد جلو تا خستگیش دربره . روی دفترچـــــه یادداشتش یه جمله نوشت و از جاش بلند شد و رفت بیرون . آهـــــا ... نوشتم : منو بغـــــل کن ...! پ نت : وقتی تنهایی و غم بشینه تو جـــــــــون آدم ... اون وقته که یک دقیقه و یک هزار سال هیچ فرقی با هم ندارن ... هیـــــــــــــــچ فرقی ...
سرد و مواج میگذرم از میان کوچه ها از میان رهگذران بی خیال خندهایشان عذابم میدهد امتداد نگاه هایشان را میپایم - خوش بودنشان مرا له میکند با این همه غصه و اندوه در وجودم ؛ اما نمی توانم زبان بگشایم آرام آرام در این کوچه های تاریک میگردم تا بی هیچ غوغایی به فکر فرو روم حتی کفشهایم نیز مرا مسخره میکنند- این همه راه چرا ؟ این همه دل آزردگی به سبب چه؟ تنها همراهم قصه های تلخ وجودم است تنها رویاهای ذهنم دیگر نیست در قلبم؛ نه احساس گرمی، نه عشقی و نه امیدی به آینده دیگر در جانم نه شور و هیجانی و نه اندیشه ای برای فردا رهگذر کوچه های تنگ و سردم همه جارا سکوت و سیاهی فراگرفته ازخدا نیز دلسرد شده ام- امید به خدا از کفم رفته ای کاش این روزهارا پایانی باشد...! پ نت : من خالی از عاطفه و خشم خالی از خویشی و غربت گیج و مبهوت بین بودن و نبودن !
|
About
حکایت من : حکایت کف روی دریاست . هرچقدر میخوام دل بزنم به دریا ، اما بازم محکومم به ساحل نشینی Archivesهفته سوم دی 1398هفته چهارم دی 1394 هفته دوم بهمن 1394 هفته سوم دی 1394 هفته دوم دی 1393 هفته چهارم بهمن 1393 هفته دوم بهمن 1393 هفته دوم بهمن 1393 هفته سوم بهمن 1393 هفته دوم بهمن 1393 هفته اول بهمن 1392 هفته چهارم دی 1392 هفته چهارم بهمن 1392 هفته دوم بهمن 1392 هفته اول بهمن 1392 هفته چهارم دی 1392 هفته سوم دی 1392 هفته دوم دی 1392 هفته چهارم بهمن 1392 هفته سوم بهمن 1392 هفته دوم بهمن 1392 هفته اول بهمن 1392 هفته چهارم دی 1392 هفته سوم دی 1392 هفته دوم دی 1392 AuthorsحروفچینLinksLinkDump
رستگــــاری |
